Terug in de tijd met oude verdwenen banen.

Ik las een dezer dagen een interessant artikel over verdwenen banen. Het zal voor een ieder van u herkenbaar zijn dat er in de loop van de tijd allerlei beroepen of functies zijn verdwenen. Misschien heeft u er zelf wel mee te maken gehad, dat u bent ‘vervangen’ door het geautomatiseerde leven of dat het vak gewoon is opgehouden te bestaan, omdat het niet meer nodig is.

 

Neem nu de ijssnijder. Nu is het heel gewoon om een koelkast of vriezer te hebben. Stekker in het stopcontact en het ding koelt vanzelf.

 

Dat was vroeger wel anders. Het ijs werd met de hand gezaagd en uit de koude gebieden verscheept naar de afnemers.

 En dan de lantaarnaansteker.

Bij het invallen van de schemering, werd elke straatlamp met de hand aangestoken. De lantaarns werkten toen meestal op olie of gas. Wanneer de lantaarn aan een gevel zat, werd deze door middel van een katrol naar voren gekanteld om te worden aangestoken. De lantaarnaansteker had in de dorpen ook vaak een functie als bewaker.

 

Ik denk dat velen van ons de melkboer aan huis zich nog zeker herinneren. In de grote steden trok hijzelf de kar en in de loop van de tijd werd dit vervangen door een elektrische kar. De melk en pap werden toen nog in glas geleverd en deze nam hij de volgende keer dan ook weer gewoon mee terug naar de fabriek.

 

 

 

Een menselijke wekker, had ik eerlijk gezegd nog nooit van gehoord.

Niets geen rammelende wekker of een lekker deuntje van de smartphone. Nee voor de doktoren en de kooplui maakten gebruik van de menselijke wekker.

 

Hij tikte met zin stok op het gewenste tijdstip op het raam, om de mensen te wekken voor hun dagelijkse bezigheden.

 

 

In grote fabrieken maakte men gebruik van nieuwslezers. Deze stonden op een speciale verhoging een aantal keren per dag het nieuws voor te lezen. Op deze manier bleven de medewerkers op de hoogte van het nieuws. De echte voorganger van de radio en televisie zeg maar.

Maar dan een Pinmeisje, zegt u dat iets? Dat was een meisje welke de kegels of pins in de bowlingzaal netjes met de hand weer rechtop zette.

 

 

Deze functie werd ook vaak door kinderen uitgevoerd.

Op een gegeven moment kwamen hiervoor de machines, maar moest het meisje de kegels nog wel weer rechtop zetten in de machine. Totdat alles geheel automatisch ging…..

 

Tenslotte de Pestdokter.

 

In vroegere eeuwen droegen de medici gespecialiseerd in plagen, een speciaal masker. De hoed liet zien dat hij een dokter was en aanzien had. De lange jas was om de pest op afstand te houden. Ze dachten dat door de gladde jas de ziekte niet bij hen kon komen, maar eraf zou glijden.

Het masker beschermde de mond en neus van de dokter, zodat daar de ziekte niet naar binnen kon. In de snavel zaten bloemen en kruiden. Deze kruiden en bloemen zorgden ervoor dat de dokter niet ziek werd, maar vooral ook dat de stank van de zieke mensen en lijken uit de neus van de dokter bleef.

De rode oogglazen moesten de dokter ook beschermen, omdat de dokter dacht dat hij zelfs al ziek kon worden als hij naar de pestlijders keek. Hij droeg ook een stokje bij zich, hiermee kon hij de mensen die de pest hadden op afstand houden en zo hoefde hij ze niet met zijn handen aan te raken.

 

Gelukkig bestaan sommige beroepen niet meer…..

 

                                                                                   Marianne ten Klooster